📌 Doktor Linda Gonder-Frederick mówiła, że upośledzona świadomość hipoglikemii dotyka 25-40% osób z cukrzycą typu 1 o długim stażu (dorośli mają niższy próg hipoglikemii) oraz 10% z insulinozależną cukrzycą typu 2. Osoby starsze chorujące na cukrzycę mają słabsze objawy ostrzegawcze. Temat wymaga głębszego zbadania, ponieważ nie ma szczegółowych danych na temat świadomości hipoglikemii w populacji osób starszych z cukrzycą typu 1 i typu 2.
📌 Profesor Catarina Limbert przedstawiła badania na temat COVID-19 i cukrzycy typu 1. Ryzyko hospitalizacji jest zwiększone u pacjentów, których HbA1c wynosi 10% i więcej (w przypadku pacjentów z cukrzycą typu 2 to 7,5%). Osoby z cukrzycą zarażone koronawirusem najczęściej skarżą się na hiperglikemię, podwyższoną temperaturę, kaszel, uczucie zmęczenia, wymioty. Cięższe przechodzenie infekcji może występować u diabetyków w wieku 50+, ze stażem cukrzycy 15+ lat oraz u pacjentów z innymi chorobami współistniejącymi. Badaczka mówiła również o ponad 25% wzroście kwasicy ketonowej (DKA) wśród dzieci i młodzieży z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 podczas pandemii COVID-19, głównie z powodu opóźnionego rozpoznania cukrzycy. Ponadto, COVID-19 może być nowym czynnikiem wywołującym CT1 z powodu ekspozycji na wirusy i wpływu lockdown'u na zdrowie psychiczne.
📌 Doktor Marie-Christine Vantyghem mówiła o przeszczepie komórek wysp trzustkowych w celu przywrócenie świadomości hipoglikemii i uniezależnienie od insuliny u osób z cukrzycą typu 1. Tylko 30% osób po przeszczepie nie potrzebuje insuliny po 10 latach. Profesor François Pattou mówiła, że dziś ludzie wciąż umierają, czekając na listach na przeszczep komórek wysp trzustkowych.
📌 Doktor Maurizio Guidi podkreślał, że cukrzyca powinna stać się priorytetem politycznym. Co 8 sekund w Europie z powodu powikłań umiera osoba z cukrzycą. Wzywał do słuchania osób z cukrzycą oraz inwestowania w innowacje, aby zapobiegać komplikacjom i poprawiać jakość życia osób z CT1 i CT2.
📌 Badaczka Rita Forde przedstawiła ogólnoeuropejskie badanie dot. cukrzycy i COVID-19, które wykazało, że podczas pandemii nastąpił znaczny wzrost niepokoju u osób z cukrzycą.
📌 Doktor Emilia Huvinen przedstawiła istotne informacje na temat cukrzycy i ciąży. Podkreślała, że hiperglikemia w ciąży stanowi poważne niebiezpieczeństwo dla płodu i może powodować u niego hiperglikemię, przewlekłe niedotlenienie, chorobę mięśnia sercowego oraz makrosomię, która zwiększa ryzyko przedwczesnych narodzin i hipoglikemii u noworodka. Ciąża hiperglikemiczna zwiększa u dziecka ryzyko rozwoju otyłości, nadciśnienia, cukrzycy i zaburzeń procesów poznawczych (tutaj bardzo istotne jest czy cukrzyca była przedciążowa - ryzyko autyzmu, ADHD i niższego IQ). Również wspomniała o dużym wpływie otyłości na rozwój cukrzycy ciążowej u matki.
📌 Profesor Chantal Mathieu podkreślała, że w Europie cukrzyca pozostaje w tyle: brak ogólnych danych, brak danych ekonomicznych na temat druzgocących powikłań cukrzycy oraz brak zaangażowania politycznego.
📌 Doktor Bjoern Eliasson przedstawiał dane o metforminie: zmniejsza BMI i cholesterol LDL oraz dawki insuliny zarówno w CT1, jak i CT2, ale nasila ciężką hipoglikemię i żołądkowo-jelitowe skutki uboczne.
📌 Profesor Yun-Ju Lai przedstawiła badanie na temat cukrzycy typu 2, które pozakało, że wśród pacjentów z CT2, ci którzy spalają dodatkowe 800 kcal (lub więcej) w ciągu tygodnia znacznie zmniejszają ryzyko śmierci.
📌 Doktor Fidelma Dunne w swojej prezentacji mówiła o czynnikach rozwoju cukrzycy ciążowej. Na część z nich nie mamy wpływu, ale w przypadku niektórych, możemy coś zmienić. W prezentacji pojawiły się m.in. etniczność, wiek, historia cukrzycy w rodzinie, BMI, dieta, aktywność fizyczna, przyrost wagi podczas ciąży, wydzielanie insuliny, wrażliwość na insulinę.