Przejdź do głównej zawartości

Wszystko o systemie DBLG1

  Korzystam z systemu DBLG1 w połączeniu z CGM Dexcom G6 i pompą Accu-Chek Insight już prawie 2 miesiące! 🙃 Żyjąc 28 lat z cukrzycą typu 1 nie spodziewałam się, że pojawi się system, który tak ułatwi mi życie 🥰 Wszystko w ramach tego systemu mam refundowane w Belgii w ramach programu "drogie technologie" - za tą możliwość moje dane będą zbierane przez 2 lata by zbadać wpływ DBLG1 na poprawę jakości życia osoby z cukrzycą typu 1. DBLG1 (Diabeloop Generation 1) to system hybrydowej zamkniętej pętli z samouczącym się algorytmem.  DBLG1 - algorytm hostowany w dedykowanym urządzeniu - łączy sensor do ciągłego monitorowania glikemii (CGM) i pompę insulinową, aby zautomatyzować decyzje dotyczące podawania insuliny. System nie wymaga kalibracji, ale istnieje taka możliwość. 💙 Urządzenie DBLG1 jest sercem systemu: - Wyświetla wszystkie informacje na temat CGM-u, pompy i pętli (m.in. poziom glukozy, status urządzeń, statystyki) - Służy do wprowadzania danych (posiłek - węglowodan

Uczelnia a cukrzyca - o co można się starać ?

Zbliża się październik - dla wielu chorych na cukrzycę będzie to czas rozpoczęcia studiów lub ich kolejny rok. Razem z Aleksandrą Janus z bloga Diabetyk na Studiach przedstawimy Wam możliwości dostępne dla diabetyków - jako osób niepełnosprawnych na naszych uczelniach. Ja jako absolwentka mogę Wam powiedzieć kilka słów o Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. 
 
Akademia dla swoich studentów i doktorantów oferuje wśród różnych stypendiów również takie dla niepełnosprawnych. Podstawowym warunkiem uprawniającym do złożenia podania jest posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (ja mam umiarkowany). Właśnie takie stypendium otrzymałam i dostawałam pieniądze co miesiąc bez problemów. Kwoty wahały się od 300 do 400 zł miesięcznie w zależności od możliwości finansowych uczelni w danym roku. ASP nie podaje dokładnych kwot za stopnie niepełnosprawności. Stypendium jest wypłacane od października do lipca. 

Akademia daje również możliwość dostosowania do twoich możliwości terminów realizacji zajęć i zaliczeń m.ni. przedłużenia sesji w razie kłopotów zdrowotnych.

Wszelkie informacje można uzyskać w Dziale Nauczania w budynku ASP na Krakowskim Przedmieściu - tam również składamy podanie z kopią orzeczenia (bierzemy oryginał do wglądu). Plik ze wzorem podania jest do pobrania na stronie ASP.

Uczelnia ma obowiązek do stworzenia warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia, bo otrzymuje dotacje z budżetu Państwa.

Skoro jesteśmy już w temacie dofinansowania dla diabetyków to nie tylko dotyczy to studentów, ale również doktorantów - na stronie Pefronu widnieje informacja o możliwości uzyskania dodatku na uiszczenie opłaty za przeprowadzenie przewodu doktorskiego – nawet do 4.000 zł oraz kilku innych dofinansowań związanych z nauką. Komunikat dotyczy roku 2014, ale myślę, że możemy się spodziewać wprowadzenia tego na stałe.

Weronika BlueSugarCube



 
Dzisiejszy post będzie troszeczkę inny. Razem z Weroniką Kowalską z bloga ,,Blue Sugar Cube" postanowiłyśmy podzielić się z Wami naszymi spostrzeżeniami i radami związanymi z korzyściami jakie możemy uzyskać na naszych uczelniach będąc studentem - diabetykiem :) Każda z nas studiuje na całkowicie innej uczelni i kierunku. Jednak sporo nas łączy, ponieważ na większości uczelni w Polsce studenci niepełnosprawni mogą liczyć na pewne udogodnienia. A jakie? Przeczytajcie sami...

Moje spostrzeżenia:

Jestem studentką Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie na wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska (kierunek Geodezja i Kartografia). W październiku rozpoczynam mój ostatni semestr inżynierski, po skończeniu którego zostanę wreszcie inż. Aleksandrą Janus :D Ale nie o tym mowa...Studiując na AGH, bądź rozpoczynając swoją przygodę z tą uczelnią możemy postarać się o różnego rodzaju stypendia, w tym także o stypendium dla osób niepełnosprawnych. O każdym z nich możemy poczytać na stronach swoich wydziałów wchodząc w zakładkę ,,sprawy socjalne". Choć to nie takie proste, aby dogrzebać się w tych stronach do informacji, które nas interesują  :)

Aby uzyskać stypendium dla osób niepełnosprawnych należy wypełnić wniosek, do którego wystarczy dołączyć kopię swojego orzeczenia o niepełnosprawności i złożyć w dziekanacie do spraw socjalnych. Dla studentów II roku i starszych dokumenty należy złożyć do połowy września (można je także wysłać pocztą), a dla studentów I roku termin jest wydłużony bodajże do końca października.

Każdy stopień niepełnosprawności daje nam inną kwotę stypendium:

Stopień lekki to 270 zł na miesiąc,

Stopień umiarkowany to 370 zł na miesiąc,

Stopień znaczny to 470 zł na miesiąc. (dane na rok akademicki 2014/2015)

Stypendium jest wypłacane od października do lipca, co po podliczeniu daje nam niezłą sumkę. Warto postarać się o to stypendium, dzięki któremu łatwiej nam będzie utrzymać się na studiach :)

Kolejną ważną sprawą jest kwestia zakwaterowania. Przez dwa lata (I i II rok) mieszkałam w akademiku. Polecam spróbować chociaż na trochę, fajna przygoda :) I tutaj diabetycy także mają pewne uprzywilejowania i to dosyć spore. A dokładniej. Jeżeli posiadasz ważne orzeczenie o niepełnosprawności i złożysz wraz z nim wniosek o przyznanie akademika to miejsce na Miasteczku Studenckim AGH masz pewne! Istnieje bowiem taka zasada, że studenci niepełnosprawni zawsze dostają akademik, nawet jeżeli ich dochody przekraczają poszczególne limity. Nie musisz się więc martwić o to, czy przydzielą Ci miejsce w pokoju, bo dzięki orzeczeniu Miasteczko Studenckie stoi przed Tobą otworem :D

Ostatnią rzeczą związaną tylko i wyłącznie z AGH jest organizacja zrzeszająca studentów niepełnosprawnych . Szczerze powiedziawszy nigdy tam jeszcze nie byłam, choć trochę tego żałuję. Wiem, że można tam uzyskać wiele informacji i porad dotyczących studiowania osób niepełnosprawnych, czy też późniejszego znalezienia przez nich pracy. Poza tym Zrzeszenie często organizuje różnego rodzaju wyjazdy i szkolenia o czym informuje osoby niepełnosprawne np. drogą mailową. Warto skorzystać! I żeby nie było, że tak sobie tylko gadam to obiecuję, że w nowym semestrze przejdę się do ich biura i dowiem się więcej na ten temat :)

To tyle jeśli chodzi o samą AGH. Poza uczelnią bardzo interesującą formą pomocy dla osób niepełnosprawnych jest program ,,Aktywny Samorząd", kiedyś nazywający się ,,Student II". Jest to program realizowany przez PFRON, dzięki któremu osoby z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności, które studiują (zdobywają wykształcenie wyższe) mogą starać się o dosyć spore dofinansowanie, m.in opłatę za naukę (czesne) oraz dodatek na pokrycie kosztów kształcenia (nie podlega to rozliczeniu). Jeżeli jesteś zainteresowany tym programem, a warto o czym mogę zapewnić, ponieważ sama z niego korzystam przejdź się do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i dowiedz się więcej o tym programie oraz kwocie stypendium, jaką możesz uzyskać u osoby odpowiedzialnej za ten program w Twoim powiecie. W powiecie kieleckim osobą odpowiedzialną za program ,,Aktywny Samorząd" jest Pani Ewa Wilk, która chętnie udzieli informacji oraz pomoże Ci poprawnie wypełnić wniosek. 

Podsumowując...

Będąc studentem - cukrzykiem warto szukać na swojej uczelni programów stypendialnych czy innych zniżek i dodatków proponowanych dla osób niepełnosprawnych, w tym diabetyków. A Wy? Korzystacie z jakiś programów czy stypendiów? Jeśli tak, podzielcie się tym z nami w komentarzach. Jako cukrzycy powinniśmy sobie pomagać :)

Aleksandra Janus
diabetyknastudiach.blogspot.com

Popularne posty z tego bloga

Złoty strzał

Pierwszy raz usłyszałam określenie "złoty strzał" dopiero niedawno, na jednej z cukrzycowych grup na Facebooku, gdzie ktoś zapytał ile trzeba przyjąć insuliny by zrobić złoty strzał... "Złoty strzał – eufemizm oznaczający przedawkowanie narkotyku kończące się śmiercią. Termin stosowany jest głównie w odniesieniu do narkotyków zażywanych dożylnie (np. heroiny). Odnosi się to zarówno do świadomego przedawkowania narkotyku, czyli samobójstwa, jak i nieświadomego, wynikającego z nieumiejętnego przyjęcia substancji odurzającej bądź jej większej czystości, które to rozróżnienie często nie jest możliwe podczas sekcji zwłok lub analizy toksykologicznej."   źródło: Wikipedia Insulina to lek ratujący życie osób z cukrzycą insulinozależną (często nazywana jest "wodą życia"), jednak w bardzo dużych dawkach może być nie tylko niebezpieczna, ale wręcz  śmiertelna . W mediach społecznościowych wiele osób z cukrzycą typu 1 publikuje zdjęcia, na których pokazuj

FreeStyle Libre

FreeStyle Libre to FGM ( Flash Glucose Monitoring System ), czyli system monitorowania glikemii typu Flash . Różni się on tym od CGM  ( Continuous Glucose Monitoring System ), że  musimy zbliżyć czytnik do sensora (na ramieniu)  by dowiedzieć się jaki mamy poziom cukru . Libre pokazuje wynik z płynu śródtkankowego (nie z krwi, dlatego warto regularnie pić dużo wody gdy używamy sensorów), dlatego ma ok. 15-20 minutowe opóźnienie .  Można powiedzieć, że jest to hybryda CGM i glukometru.  Ponieważ sensor jest ciałem obcym dla naszego organizmu (tak samo jak zestaw infuzyjny czy sensor CGM) może być noszony przez ograniczoną ilość czasu - w tym wypadku z FreeStyle Libre  możemy korzystać przez 14 dni (od momentu aktywacji czytnikiem).  FreeStyle Libre zapisuje dane z ostatnich 8 godzin , dzięki czemu możemy m.in. mieć podgląd na to co się działo w nocy. Możemy wykonywać nieograniczoną liczbę skanów na dobę, ale jest zalecane by wykonywać skany w odstępie przynajmniej 1 minuty.  F

Moje doświadczenie z sensorami FreeStyle Libre, Medtronic Enlite i Dexcom G5

Obecnie na rynku jest szeroki wybór sensorów do monitorowania glikemii . Systemy CGM czy FGM dają nam możliwość nie tylko zobaczenia naszego wyniku w czasie rzeczywistym, ale także tego co się działo wcześniej (wykres) i co może wydarzyć się później (trendy).  Ja sama miałam okazję korzystać do tej pory z 3 różnych sensorów: FreeStyle Libre , Medtronic Enlite oraz Dexcom G5 . W tym wpisie chciałabym podzielić się z Wami informacjami na temat tych systemów jak i moimi osobistymi wrażeniami. Kilka słów o sensorach Sensory to elektrody , które umieszone pod skórą mierzą stężenie poziomu glikemii z płynu śródtkankowego (nie z krwi). Stężenie w płynie śródtkankowym jest opóźnione o ok. kilkanaście minut względem stężenia we krwi.  Elektroda jest bardzo cienka (nieco grubsza od włosa) i nie czuć jej po zaaplikowaniu sensora. Igła służy jedynie do wprowadzenia elektrody pod skórę (w zależności od systemu należy ją wyciągnąć lub sama wycofuje się po aplikacji). FreeStyle Libre  Charakte