Przejdź do głównej zawartości

Wszystko o systemie DBLG1

  Korzystam z systemu DBLG1 w połączeniu z CGM Dexcom G6 i pompą Accu-Chek Insight już prawie 2 miesiące! 🙃 Żyjąc 28 lat z cukrzycą typu 1 nie spodziewałam się, że pojawi się system, który tak ułatwi mi życie 🥰 Wszystko w ramach tego systemu mam refundowane w Belgii w ramach programu "drogie technologie" - za tą możliwość moje dane będą zbierane przez 2 lata by zbadać wpływ DBLG1 na poprawę jakości życia osoby z cukrzycą typu 1. DBLG1 (Diabeloop Generation 1) to system hybrydowej zamkniętej pętli z samouczącym się algorytmem.  DBLG1 - algorytm hostowany w dedykowanym urządzeniu - łączy sensor do ciągłego monitorowania glikemii (CGM) i pompę insulinową, aby zautomatyzować decyzje dotyczące podawania insuliny. System nie wymaga kalibracji, ale istnieje taka możliwość. 💙 Urządzenie DBLG1 jest sercem systemu: - Wyświetla wszystkie informacje na temat CGM-u, pompy i pętli (m.in. poziom glukozy, status urządzeń, statystyki) - Służy do wprowadzania danych (posiłek - węglowodan

Kobiety, które zmieniają cukrzycę

Coraz więcej kobiet jest obecnych w świecie cukrzycy, a wiele z nich przyczynia się do przełomowych badań czy istotnych działań na rzecz cukrzycowej społeczności. Z okazji  Międzynarodowego Dnia Kobiet, chciałabym Wam przedstawić sylwetki 5 niesamowitych kobiet, które dedykują swoją pracę osobom z cukrzycą.

Denise Faustman

Doktor Faustman, lekarz i badacz na Uniwersytecie Harvarda oraz dyrektor laboratorium immunobiologicznego w Massachusetts General Hospital, jest znana w wielu kręgach jako jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w badaniach nad leczeniem cukrzycy typu 1. Szczepionka BCG, na której koncentrują się badania Faustman nad cukrzycą, istnieje od ponad 100 lat i jest znana przede wszystkim z ochrony ludzi przed gruźlicą. Początkowo stosowanie BCG w leczeniu cukrzyca typu 1 było prowadzone z nadzieją, że powstrzyma to układ odpornościowy przed niszczeniem cennych komórek beta produkujących insulinę. Dzisiaj Faustman i jej zespół nadal obserwują pacjentów, którzy brali udział w wielu badaniach BCG, w tym 150 pacjentów biorących udział w podwójnie zaślepionym badaniu klinicznym II fazy, które rozpoczęło się w 2015 roku. Szacunkowa data zakończenia tego badania to lipiec 2023 roku.

Chantal Mathieu

Profesor Chantal Mathieu jest profesorem medycyny na Katholieke Universiteit Leuven (KU Leuven) w Belgii. Prowadzi Katedrę Endokrynologii w Szpitalu Uniwersyteckim Gasthuisberg Leuven. Profesor Mathieu jest zaangażowana w kilka badań klinicznych dotyczących cukrzycy typu 1 i 2. Jej podstawowe badania koncentrują się na profilaktyce cukrzycy typu 1, wpływie witaminy D na układ odpornościowy i cukrzycę oraz na funkcjonowaniu komórek beta trzustki. Profesor Mathieu jest autorem lub współautorem ponad 350 recenzowanych publikacji w międzynarodowych czasopismach. W 2013 roku prof. Mathieu otrzymała prestiżową nagrodę InBev-Baillet Latour w dziedzinie badań klinicznych za pionierskie badania nad patogenezą cukrzycy typu 1. Obecnie koordynuje projekt INNODIA dotyczący profilaktyki i interwencji w cukrzycy typu 1 w Europie oraz jest wiceprezesem EASD (European Association for the Study of Diabetes) i przewodniczącą Podyplomowego Kształcenia w EASD.

Dana Lewis

Dana Lewis jako pionier w technologii DIY (do-it-yourself - zrób to sam) jest znana z stworzenia jednego z pierwszych w historii systemów „sztucznej trzustki” typu open source, znanych jako OpenAPS. Sama żyje z cukrzycą typu 1 od 19 lat w Seattle. Dana Lewis i jej mąż Scott Leibrand opracowali ten system DIY i utorowali drogę tysiącom - jeśli nie milionom - chorych na cukrzycę do korzystania z tej technologii. Jej praca nie tylko pomogła ukształtować badania prowadzone przez samych pacjentów, ale także sposób, w jaki FDA (Food and Drug Administration) ocenia nowe technologie w cukrzycy, mając na uwadze rozwój społeczności #WeAreNotWaiting.

O systemach open source pisałam na blogu tutaj.

Anne-Marie Felton

Anne-Marie Felton jest byłą pielęgniarką diabetologiczną z 20-letnim doświadczeniem, a obecnie prezesem i współzałożycielem FEND (Foundation of European Nurses in Diabetes).  Była również m.in. wiceprezesem IDF (International Diabetes Federation) oraz Diabetes UK. Jest jedną z osób, która przyczyniła się do przyjęcia rezolucji ONZ w sprawie cukrzycy w 2006 roku, kierując kampanią "Unite for Diabetes". Jest członkiem Alliance for European Diabetes Research (EURADIA) oraz współprzewodniczący Europejskiej Koalicji na rzecz Cukrzycy (ECD). Była przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego IDF World Diabetes Congress (WDC) 2013 w Melbourne, a także IDF WDC 2015 w Vancouver. Była jednym z mówców na szczycie DG Sanco Komisji Europejskiej poświęconym chorobom przewlekłym w 2014 roku. We 2015 roku została honorowym członkiem EASD (European Association for the Study of Diabetes). To pierwszy raz, kiedy EASD przyznało pielęgniarce ten zaszczyt.

Elizabeth Pfiester

Elizabeth Pfiester jest założycielką i dyrektorem organizacji non-profit T1International, która walczy o prawa osób z cukrzycą typu 1. Urodziła się w Stanach Zjednoczonych i od 25 lat żyje z cukrzycą typu 1. Elizabeth przeniosła się do Londynu w 2011 roku, aby ukończyć studia magisterskie z rozwoju międzynarodowego w London School of Economics and Political Science i od tamtej pory współpracuje z organizacjami non-profit, diabetologicznymi i zdrowotnymi. Uważa, że miejsce urodzenia nie powinno decydować o tym, czy z cukrzycą żyjesz, czy umierasz, i jest przekonana, że dzięki współpracy możemy znaleźć rozwiązania dla złożonych problemów, z którymi borykają się osoby chore na cukrzycę.

Weronika BlueSugarCube

Popularne posty z tego bloga

Złoty strzał

Pierwszy raz usłyszałam określenie "złoty strzał" dopiero niedawno, na jednej z cukrzycowych grup na Facebooku, gdzie ktoś zapytał ile trzeba przyjąć insuliny by zrobić złoty strzał... "Złoty strzał – eufemizm oznaczający przedawkowanie narkotyku kończące się śmiercią. Termin stosowany jest głównie w odniesieniu do narkotyków zażywanych dożylnie (np. heroiny). Odnosi się to zarówno do świadomego przedawkowania narkotyku, czyli samobójstwa, jak i nieświadomego, wynikającego z nieumiejętnego przyjęcia substancji odurzającej bądź jej większej czystości, które to rozróżnienie często nie jest możliwe podczas sekcji zwłok lub analizy toksykologicznej."   źródło: Wikipedia Insulina to lek ratujący życie osób z cukrzycą insulinozależną (często nazywana jest "wodą życia"), jednak w bardzo dużych dawkach może być nie tylko niebezpieczna, ale wręcz  śmiertelna . W mediach społecznościowych wiele osób z cukrzycą typu 1 publikuje zdjęcia, na których pokazuj

FreeStyle Libre

FreeStyle Libre to FGM ( Flash Glucose Monitoring System ), czyli system monitorowania glikemii typu Flash . Różni się on tym od CGM  ( Continuous Glucose Monitoring System ), że  musimy zbliżyć czytnik do sensora (na ramieniu)  by dowiedzieć się jaki mamy poziom cukru . Libre pokazuje wynik z płynu śródtkankowego (nie z krwi, dlatego warto regularnie pić dużo wody gdy używamy sensorów), dlatego ma ok. 15-20 minutowe opóźnienie .  Można powiedzieć, że jest to hybryda CGM i glukometru.  Ponieważ sensor jest ciałem obcym dla naszego organizmu (tak samo jak zestaw infuzyjny czy sensor CGM) może być noszony przez ograniczoną ilość czasu - w tym wypadku z FreeStyle Libre  możemy korzystać przez 14 dni (od momentu aktywacji czytnikiem).  FreeStyle Libre zapisuje dane z ostatnich 8 godzin , dzięki czemu możemy m.in. mieć podgląd na to co się działo w nocy. Możemy wykonywać nieograniczoną liczbę skanów na dobę, ale jest zalecane by wykonywać skany w odstępie przynajmniej 1 minuty.  F

Moje doświadczenie z sensorami FreeStyle Libre, Medtronic Enlite i Dexcom G5

Obecnie na rynku jest szeroki wybór sensorów do monitorowania glikemii . Systemy CGM czy FGM dają nam możliwość nie tylko zobaczenia naszego wyniku w czasie rzeczywistym, ale także tego co się działo wcześniej (wykres) i co może wydarzyć się później (trendy).  Ja sama miałam okazję korzystać do tej pory z 3 różnych sensorów: FreeStyle Libre , Medtronic Enlite oraz Dexcom G5 . W tym wpisie chciałabym podzielić się z Wami informacjami na temat tych systemów jak i moimi osobistymi wrażeniami. Kilka słów o sensorach Sensory to elektrody , które umieszone pod skórą mierzą stężenie poziomu glikemii z płynu śródtkankowego (nie z krwi). Stężenie w płynie śródtkankowym jest opóźnione o ok. kilkanaście minut względem stężenia we krwi.  Elektroda jest bardzo cienka (nieco grubsza od włosa) i nie czuć jej po zaaplikowaniu sensora. Igła służy jedynie do wprowadzenia elektrody pod skórę (w zależności od systemu należy ją wyciągnąć lub sama wycofuje się po aplikacji). FreeStyle Libre  Charakte